Dit gebeurde er afgelopen week in het Amerikaanse honkbal. Je hoort wellicht al aan het commentaar, dat er iets bijzonders aan de hand was. Zonder er hier meteen een heel honkbalverhaal van te maken in het kort wat er aan de hand was. De eerste honkman die de bal aangegooid krijgt, besluit om achter de slagman (de speler in het blauw) aan te rennen. Terwijl wanneer hij juist de andere kant op loopt en met de bal in zijn hand(schoen) op het honk gaat staan, deze slagman 'uit' is en dat dat het derde uitje is van de inning. De slagbeurt is dan voorbij en er kan gewisseld worden. Door achter de slagman aan te rennen gebeurt dit niet, kan de slagpartij scoren en staat de slagman zelfs op het tweede honk. Foutje, dus.
Maar volgens vele honkbalvolgers niet zomaar een foutje, nee een grote blunder. Op social media wordt Will Craig (de speler die het uitje had moeten maken door op het honk te gaan staan) uitgelachen en belachelijk gemaakt. "Dit is de grootste blunder die ik ooit in honkbal gezien heb en ik kijk de sport al 40 jaar," meldt er bijvoorbeeld iemand op Twitter.
Na zo'n gebeurtenis vind ik het interessant om te kijken hoe zo'n speler, maar ook zijn 'baas', de manager van het team, hiermee omgaan. Met welke mindset kijken zij terug op deze gebeurtenis? Fouten maken doet namelijk iedereen, zeker wanneer je soms in een fractie van een seconden moet beslissen wat je gaat doen. Hoe kijken ze terug en hoe kijken ze vooruit?
Dit is wat de speler zei na de wedstrijd: "Ik zal waarschijnlijk voor de rest van mijn leven in blooperfilmpjes te zien zijn. Ik zou het simpel moeten oplossen, maar toen ik de slagman terug zag rennen, dacht ik even niet na. Ik wist dat iedereen het erover zou hebben, dus ik probeer het zoveel mogelijk niet te zien. Ik wil er wel van leren, door mijn gedrag te analyseren en wil het wel terugkijken, maar wil daar de tijd voor nemen. Al heb ik het natuurlijk wel al meer dan 100 keer in mijn hoofd 'teruggezien'. De beste manier om er mee om te gaan is het accepteren, niet te ontkennen. Het is gebeurd, klaar."
Zijn baas zei na de wedstrijd het volgende: Hij maakte een fout, meer niet. Je zet niet meteen een speler uit het team, omdat ie een fout heeft gemaakt. Iedereen maakt fouten. We hebben met hem gesproken. Het was gewoon een actie die nog nooit iemand had gezien, meer niet. Het zal daarom wellicht in veel instructiefilmpjes te zien komen, maar dan juist hoe het niet moet."
Na deze wedstrijd was het wel interessant om te zien wat zijn manager zou doen in de volgende wedstrijd. Zou Will Craig gewoon mogen blijven staan? Of kiest hij toch voor een andere speler? Gisteren speelde de Pittsburgh Pirates twee wedstrijden waarbij Will Craig twee keer een basisplaats had. Van wat ik gezien heb, deed hij het prima en liet hij zien dat hij zijn spel er niet door niet beïnvloeden.
Wat viel me op gelet op de mindset?
1) Accepteren dat het fout is gegaan en dus niet allerlei smoezen verzinnen. Nee, het is gewoon fout gegaan, meer niet.
2) Er ook enigszins luchtig op reageren met een beetje humor (Denk aan de opmerkingen van het blooperfilmpje of het instructiefilmpje).
3) Het filmpje niet per sé terug willen zien. De speler wil daar de tijd voor nemen.
4) Hij heeft ook aangegeven ervan te willen leren.
5) Er zitten niet meteen negatieve consequenties aan. In de volgende wedstrijden heeft hij gewoon weer mee gedaan.
Iedereen kan natuurlijk zelf kiezen welke mindset hij/zij kiest, maar wat mij betreft is dit een erg goede mindset wanneer je om moet gaan met een eerder gemaakte fout. In het kort:
1) accepteren
2) relativeren
3) tijd nemen
4) ervan leren
5) en doorgaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten